Dit is het tweede deel uit de serie ‘De top vijftien volgens Monkovich’, waarin ik de volgens mij beste vijftien coureurs van het afgelopen racejaar benoem. Gisteren behandelden we al Alexander Sims, Bertrand Baguette, Valtteri Bottas, Nico Hülkenberg en Andy Soucek, nu is het de beurt aan de volgende vijf coureurs. Vier van de vijf zullen redelijk voor de hand liggen, de vijfde naam is dat misschien niet, maar je zal zo wel lezen om wie het gaat en waarom ik hem toch in de lijst heb opgenomen. Geniet ervan!
10. Dario Franchitti
Op nummer tien vinden we Dario Franchitti, die dit jaar IndyCar-kampioen werd. Voor de fans zeg ik alvast dat teamgenoot en vice-kampioen Scott Dixon niet in mijn lijst voorkomt, Ryan Briscoe van Team Penske wel. Ik zal niet ontkennen dat Dixon een van de snelste rijders van dit jaar was, maar ik vond hem ook een stuk minder consistent dan zijn twee titelconcurrenten. Daarom heb ik Franchitti en Briscoe wel in mijn lijst opgenomen en kampioen Franchitti op de tiende plaats. Na een jaar NASCAR terugkeren in de openwielracerij, rustig je eigen ding blijven doen in de laatste race (waar de Schot op een andere strategie zat dan Briscoe en Dixon) en op die manier de titel pakken, is een geweldig resultaat. Ik was voor Briscoe dit jaar, dat geef ik toe, maar met Franchitti als kampioen kan ik heel tevreden zijn.
9. Sebastian Vettel
De eerste Formule 1-coureur in deze lijst is Sebastian Vettel, die vice-kampioen werd met Red Bull in zijn tweede volledige seizoen in de Formule 1.Het was een hartstikke knappe prestatie van de jonge Duitser, die zeker tegen het einde van het seizoen de snelste coureur uit het veld was. (Vanaf de Nürburgring gerekend heeft hij zelfs de meeste punten van iedereen gehaald. Als Lewis Hamilton de finish had gehaald in Monza, was die eer echter naar de Brit gegaan). Echter, Vettel maakte ook veel fouten. Zijn crash met Robert Kubica was onnodig, al ben ik een groot voorstander van coureurs die niet opgeven. Ook in Monaco crashte hij en daar waar Jenson Button in Bahrein met inhaalacties afrekende met de concurrentie, verzuimde Vettel datzelfde te doen.
Zes punten in Australië, een stuk of vier in Monaco, zeker één, misschien drie in Spanje… hij verloor de titel op elf punten. Had hij zijn fouten niet gemaakt en net zo foutloos gereden als Jenson Button, dan was de kans behoorlijk aannemelijk geweest dat Vettel kampioen was geweest. Natuurlijk valt dat niet met zekerheid te zeggen, omdat Button dan ook anders had gereden, maar het is duidelijk dat Vettel niet alleen de titel verloor door de dubbele diffuser of dominantie van Brawn aan het begin van het jaar. Het talent van Vettel is echter duidelijk en het is een kwestie van tijd tot hij die titel wel weet binnen te slepen. En daarom staat hij in mijn top vijftien. Ondanks zijn fouten.
8. Craig Dolby
De nummer acht uit de lijst is misschien een verrassende naam. Superleague Craig Dolby toonde dit jaar echter een enorme wilskracht en gaf nooit op. Dat de titel naar Adrián Vallés ging was gezien de snelheid die de Spanjaard had volkomen terecht, maar Dolby liet de Superleague-fans genieten, zeker in de laatste twee races van het seizoen. De titel leek alleen theoretisch nog mogelijk, maar zoals de Brit in Spanje reed was een genot om te zien. Tevens was zijn race in Zolder genieten. Nadat hij race 1 al had gewonnen (en race 2 dus achteraan moest beginnen), nam hij de gok om op de opdrogende baan op regenbanden te rijden en aangezien zijn concurrenten bij bosjes uitvielen en faalden, leek hij bijna voor een sensatie te zorgen.
Lewis Hamilton is over de hele wereld bekend geworden om zijn vechtlust van dit jaar. Dolby deed echter zeker niet onder voor zijn landgenoot.
7. Lewis Hamilton
De genoemde Hamilton vinden we dan ook op plaats zeven, net iets hoger dan Dolby. Dat heeft eigenlijk te maken met de zeepkist waarin hij dit jaar moest rijden. Oké, aan het begin van het seizoen viel ook de Brit zelf tegen, maar later in het seizoen bleek dat Heikki Kovalainen echt niet alleen maar door zijn slechte behandeling door McLaren zo slecht presteert. Hamilton won twee keer, maar dat hadden evengoed vier overwinningen kunnen zijn. Natuurlijk was er dat schandaal in Australië, waarbij hij de wedstrijdleiding voorloog en dat was zeker een kwalijke zaak, waarvoor McLaren best een flinke boete had mogen krijgen. Maar noem mij een coureur die altijd 100% eerlijk is bij de wedstrijdleiding? Vooruit, ik geef het antwoord weg. Sebastian Vettel in Australië. Maar verder ken ik die coureurs niet.
6. Jenson Button
De laatste coureur van vandaag, op plaats zes, is de wereldkampioen Formule 1 van afgelopen seizoen: Jenson Button. Waarom ik het een goede keuze vind dat hij naar McLaren gaat, heb ik in een ander artikel behandeld, en daar zal ik niet te veel op ingaan. De reden waarom ik hem boven de snellere Vettel en meer vechtende Hamilton (toch twee coureurs waar ik heel veel waardering voor heb) heb geplaatst, is omdat ik hem geen fout heb zien maken. Wanneer hij coureurs moest inhalen (Brazilië en Spanje als voorbeelden) dan deed hij dat ook. Dat er een periode was waarin hij dat niet deed, doet daar niets aan af. Hij hoefde het immers niet te doen. De reden daarvoor heb ik een paar alinea’s terug uitgelegd: Sebastian Vettel liet het puntenverschil door zijn crashes te hoog oplopen.
Button is in mijn ogen zeker een waardig kampioen en de terechte kampioen van 2009. Hopelijk kan hij met de McLaren uit de voeten, want een titelstrijd tussen Button, Hamilton, Felipe Massa, Fernando Alonso, Vettel en eventueel Mark Webber is iets waar elke autosportliefhebber alleen maar van kan dromen.
Morgen de top vijf uit deze lijst!
(fotobronnen: www.franchitti.com (Franchitti), www.sebastianvettel.de (Vettel), www.superleagueformula.com (Dolby) en www.f1-pics.com (Hamilton en Button))
——————————