Afgelopen zondag vond de Grand Prix van Emilia-Romagna plaats, op het circuit van Imola. Al jaren een populair circuit, maar na 25 jaar Formule 1 kijken zie ik het nog steeds niet. Ja, de omgeving is mooi, maar inhalen is er, zelfs met DRS, schier onmogelijk. Max Verstappen kende eindelijk een dominant optreden en won de race, terwijl Sergio Pérez er een dubbelzege van Red Bull van maakte, de eerste voor het Oostenrijkste team sinds 2016. Wat viel ons op?
Allereerst hoe saai Formule 1 kan zijn op een opdrogende baan. Vroeger het recept voor een prachtrace, met coureurs die precies moesten timen wanneer ze overstapten op slicks en daardoor veel plekken konden winnen (of verliezen). Tegenwoordig is daar nauwelijks sprake van en de race op Imola was niet anders. Toen het nog nat genoeg was, was inhalen al nauwelijks te doen, omdat a) de banden te heet werden en b) de baan buiten de droge lijn te nat was om echt wat te kunnen uitrichten. En toen het eenmaal tijd was om naar slicks over te stappen, waren de onderlinge gaten of te groot, of zaten coureurs vast in een DRS-trein, zeker omdat het ook (te) lang duurde voor de baan droog genoeg was om DRS te mógen gebruiken, dus coureurs konden ook nauwelijks profiteren van hun slicks. Tuurlijk, door de hele race heen waren er wel wat leuke gevechtjes en wat coureurs die wél wisten in te halen, maar van een race die op een natte baan begon, mag weer worden verwacht.
Dat gezegd hebbende waren er weer genoeg coureurs die goed presteerden, of die slecht presteerden. Wereldkampioen en racewinnaar Max Verstappen behoort absoluut tot die eerste categorie. Zijn pole-position was weliswaar gelukkig binnengesleept (je zou bijna denken dat Michael Masi terug was, aangezien de Nederlander zijn poleronde mocht afmaken en pas daarna de rode vlag werd gezwaaid – en vervolgens was het nog te nat voor andere coureurs om wat terug te kunnen doen), maar zijn prestaties in de sprintrace (waar hij Charles Leclerc laat in de race terugpakte) en hoofdrace waren weergaloos. Op geen enkel moment kwam de zege in gevaar. Het heeft vier races geduurd, maar dit was de race die je van een regerend wereldkampioen verwacht. We moeten hem nu als groot favoriet beschouwen voor de titel.
Achter Verstappen werd Sergio Pérez tweede. Vanuit zijn rol als tweede coureur, want dat is hij gewoon, deed hij het uitstekend. Na een slechte kwalificatie klom hij in de sprintrace naar de derde plek, om bij de start Leclerc te verschalken en hem ook in de race voor te blijven. De achterstand op Verstappen was fors, en de Mexicaan krijgt nu te maken met de kritiek die Valtteri Bottas jarenlang bij Mercedes kreeg: niet in staat om de kopman te verslaan. Maar dat is zijn taak ook niet. Zijn enige taak is dusdanig presteren dat de titel naar Verstappen gaat. En zolang hij de Ferrari-coureurs verslaat, en ze zelfs tot fouten dwingt zoals in Imola gebeurde, dan presteert Pérez niet goed. Dan presteert hij geweldig.
Verhaaltechnisch zou het logisch zijn om deze alinea aan de als derde gefinishte coureur te wijden, en normaal zou ik dat ook doen, maar Charles Leclerc vergooide een zekere podiumpositie. Na een slechte start knokte de Monegask zich, zeker op slicks, prima terug, en in de eindfase van de race wist hij het gat met Pérez dicht te rijden. Het leek een kwestie van tijd voor hij de tweede plek zou heroveren, maar hij was te wilde, gleed uit over de kerbs, en eindigde in de muur. Hij wist de pitstraat nog te bereiken, maar meer dan een zesde plaats zat er niet in. En de vraag is vooral: waarom? De man had zo’n grote voorsprong in het kampioenschap, het verschil tussen de tweede en derde plek maakt op zo’n dag weinig uit. Punten scoren is het belangrijkste. Maar dat is iets wat coureurs vaak pas snappen wanneer ze al een keer een titel hebben behaald. Verstappen was vorig jaar tenslotte ook vele malen wilder dan nu. Een belangrijk leermoment voor Leclerc.
Het lijkt er alleen wel op dat hij het helemaal zelf moet doen dit jaar. Carlos Sainz werd na de eerste races al gebombardeerd tot nieuwe Barrichello, maar zelfs dat niveau weet hij niet te bereiken. Hij crashte in de kwalificatie, wat Leclerc kwetsbaar maakte in de rest van het weekend. Weliswaar kwam Sainz in de sprintrace tot een vierde plek, wat perspectief bood, maar het kostte hem een stuk meer moeite dan Pérez had om derde te worden. En in de race eindigde hij al vrij snel in het grind. Goed, dat was niet helemaal zijn schuld, maar zijn matige weekend bracht hem wel in die positie. Sainz staat vijfde in het kampioenschap. Dat kan nog, na vier races. Maar hij staat wel vijfde achter George Russell. Let that sink in.
Dan wel degene die derde werd: Lando Norris. Eigenlijk valt daar niet zoveel over te zeggen. McLaren heeft haar zaakjes eindelijk weer op orde en is nu echt best of the rest, nog voor onder andere Mercedes. Norris grijpt elke kans die hij krijgt ruimschoots aan. In de sprintrace werd hij daarmee vijfde, en in de race derde na de crash van Leclerc. Er wordt vaak gezegd dat de toekomst van de Formule 1 bestaat uit Verstappen, Leclerc, Russell en Norris, en laatstgenoemde laat dat steeds vaker zien. Wie dat absoluut niet laat zien is Daniel Ricciardo. Terwijl Norris derde werd, eindigde Australiër als laatste. Dat had twee redenen: 1) een domme rookiemove in de eerste ronde, waarbij Sainz in het rond ging en hij zelf schade opliep, en 2) een opportunistische tweede stop waarbij hij overstapte op harde banden. Dat bleek een waardeloze gok, want zelfs de matig rijdende Mick Schumacher liep op oude mediums op hem uit. Het resultaat is weliswaar wat geflatteerd door die tweede stop, maar Ricciardo gaf geen enkel moment het idee dat McLaren ook maar iets aan hem heeft. In het vorige artikel had ik het over een deur die op een kier stond voor wat IndyCar-coureurs die best Formule 1 willen rijden; die keer is er niet kleiner op geworden.
Achter Norris was het George Russell die vierde werd. Uiteraard weer met het nodige geluk, maar geluk dwing je af. Zo versloeg hij zijn teamgenoot in de kwalificatie mede door rode vlaggen die hem gunstig uitkwamen, maar ja hij zat nou eenmaal in die positie omdat hij in de regen een betere banker lap reed. Dat is ook een kracht: het grijpen van elke kans die je krijgt, en dat doet Russell dit seizoen uitstekend. Door de betere kwalificatie dan Hamilton viel al het geluk dit weekend zijn kant op, terwijl Hamilton juist alle pech kreeg. Dat is een verdienste van Russell, die als enige coureur dit jaar vier races in de top vijf heeft weten te finishen. Dat is zelfs Verstappen met zijn twee uitvalbeurten en Leclerc met zijn spin niet gelukt. Is het allemaal wat geflatteerd? Natuurlijk, maar zoals net gezegd: kansen zijn er om gegrepen te worden, dat is wat de grote jongens doen. Russell overtuigt weliswaar nog niet met zijn absolute snelheid, maar dat deed Leclerc vorig jaar ook niet. Wanneer die Mercedes eenmaal op orde is, dan kunnen we waarschijnlijk heel mooie dingen verwachten van Russell.
Wie echt in de hoek zit waar de klappen vallen is Lewis Hamilton. Daar waar Russell vierde werd, werd de Brit veertiende (dertiende na een straf voor Ocon). Maar dat resultaat was behoorlijk (het woord is dit artikel al een paar keer voorbij gekomen) geflatteerd. Zoals gezegd had Russell de betere banker lap in de kwalificatie, en vanaf dat moment was het Murphy’s Law voor Hamilton. In de sprintrace zat hij in de hoek waar de klappen vielen. Dat betekende ook dat hij in de race op zondag meer last had van het gedrang om hem heen en terrein verloor, terwijl Russell juist profiteerde van alle issues om hem heen. Vervolgens zat Hamilton vast in een (DRS-)trein, waarin hij weinig kon uitrichten, omdat hij vanwege porpoising moest liften op het rechte stukken. Hij kwam echter regelmatig behoorlijk in de buurt van Pierre Gasly, wat liet zien dat de snelheid en de motivatie er echt wel waren. Alleen de auto niet. Daarbij kwam ook nog eens dat Mercedes hem een belabberde strategie gaf door zoals gewoonlijk veel te reactief te reageren, waardoor hij ook niet uit die DRS-trein kwam en dat verklaart het resultaat. Is het dan allemaal de schuld van Mercedes? Nee, Hamilton moet gewoon zorgen dat hij elk rondje in de kwalificatie beter presteert dan Russell, want dan dwingt hij voortaan het geluk af.
Hamilton zal het van de winter niet hebben verwacht, maar voormalig teamgenoot Valtteri Bottas staat maar vier punten achter hem in het kampioenschap en dat kwam door weer een uitstekende race, die hij als vijfde afsloot. In zijn Mercedes-tijd was de Fin, eerlijk is eerlijk, een waardeloze coureur als het ging om de gevechten op de baan. Laf, afwachtend, deuren openlatend, alles wat een coureur niet hoorde te zijn was hij. Maar hoe anders is hij in een Alfa Romeo. Hij zoekt de gevechten op, wacht zijn kansen af en sloot toe met mooie inhaalacties. Van alle coureurs dit jaar is hij waarschijnlijk het grootste genot om naar te kijken. Teamgenoot Guanyu Zhou valt echter steeds meer terug in de pikorde. De Chinees begon zijn Formule 1-carrière met een tiende plek en eindigde daarna twee keer als elfde, hoewel hij in die races ook wel punten verdiende. Maar in Imola was het een stuk minder. In de kwalificatie werd hij veertiende, en in de sprintrace crashte hij al vroeg. Hij moest vervolgens uit de pitstraat starten (niet helemaal vanwege de crash overigens) en dat bracht hem weinig geluk. Hij eindigde uiteindelijk als vijftiende, nadat zijn pitstop ook enorm mislukte omdat zijn wielmoer er niet af wilde. Tot nu toe komt zijn Formule 1-seizoen redelijk overeen met zijn Formule 2-jaren: sterk beginnen en dan als een nachtkaars doven. Gelukkig heeft het team een paar miljoen redenen om dat vooralsnog door de vingers te zien.
Het doet ook denken aan het seizoen dat Yuki Tsunoda vorig jaar had, maar dit seizoen gaat het stukken beter met de Japanner. Hij had een goede start, was zelfs een van de coureurs die wat inhaalacties wist te plaatsen en eindigde keurig als zevende. Het was veruit de beste race die hij dit jaar reed en het was ook het beste resultaat van Alpha Tauri dit jaar, dat daarmee Haas is gepasseerd in het kampioenschap. Het is een behoorlijk contrast met Pierre Gasly, die het hele weekend achter de feiten aanliep en daardoor middenin de DRS-trein kwam te zitten, waar ook Hamilton in vastzat. En net als voor de Brit gold: hij heeft zichzelf zelf in die positie weten te krijgen door een matige kwalificatie en met name de sprintrace. Daar waar Tsunoda nog een handvol plekken wist te winnen, bleef Gasly steken op de zeventiende plek, waardoor hij een heel lastige zondagmiddag kreeg. Al was dat ook niet helemaal zijn schuld, aangezien hij het slachtoffer was van Zhou zijn actie. Daar waar Hamilton op zondag achter hem nog wel genoeg speldenprikken uitdeelde om te laten zien dat er meer in zat, was dat bij Gasly eigenlijk niet echt het geval. Een anonieme matige race die we niet van hem gewend zijn, maar het probleem is dat we dat dit jaar al vaker hebben gezien. En dan wordt het geen uitzondering meer.
Het contrast was ook groot bij de heren van Haas. Kevin Magnussen kwalificeerde zich als vierde (beste resultaat ooit voor Haas) en gaf in de sprintrace en race alles wat hij in zich had. Aangezien de Haas nou eenmaal niet harder gaat, kostte hem dat wel telkens posities: zo viel hij op zaterdag terug van vier naar acht, en op zondag van acht naar negen, ondanks dat een paar mannen voor hem uitvielen, maar dat neemt niet weg dat hij zijn tempo goed kon rijden. Hoe anders was het weekend van Mick Schumacher. Zijn sprintrace was nog wel prima. Daarin werd hij tiende na een twaalfde startplek, en dat bood kansen voor de race. Maar nog in de eerste ronde spinde hij (waarbij hij de auto van Alonso beschadigde) en ook later in de race ging hij nog eens in het rond. Nu Nikita Mazepin niet meer in de Formule 1 rijdt, valt pas echt op hoe slecht de races van Schumacher zijn en hoeveel fouten hij maakt. Vanuit de Formule 4, Formule 3 en Formule 2 weten we dat zijn eerste seizoen in een nieuwe klasse altijd slecht is en hij in zijn tweede seizoen doorbreekt. Daar is op dit moment nog weinig van te zien. De enige reden dat hij niet laatste werd, was de dramatische zondagmiddag van Ricciardo. Haas begint zo langzaam een one man team te worden en dat gaat plekken in het kampioenschap kosten met zo’n sterk middenveld als er dit jaar is.
En de concurrentie wordt alsmaar sterker, want voor het eerst dit seizoen had Aston Martin eindelijk een goed weekend, wat zelfs beloond werd met een dubbele puntenfinish. Sebastian Vettel eindigde keurig als achtste, terwijl Lance Stroll als tiende werd. De Canadees was op een goede manier agressief en deed een aantal sterke pogingen om andere coureurs in te halen, iets wat lang niet iedereen aandurfde in de omstandigheden in Imola. Stroll, ondanks al zijn fratsen, is eigenlijk altijd wel goed in races onder moeilijke en natte omstandigheden, en weet dan vaak als een duvel uit een doosje een goed resultaat binnen te slepen. Over Aston Martin dit weekend niets dan goed.
Twee teams blijven dan nog over en dat zijn Williams en Alpine, maar hun weekenden waren eigenlijk allemaal niet zo spannend. Alexander Albon zat in de DRS-trein en werd elfde. Het was een goed resultaat, maar leverde hem helaas geen beloning op zoals in Australië. Teamgenoot Nicholas Latifi was weer eens langzaam, maar had het geluk dat Schumacher nog langzamer was en Ricciardo ook zijn dag niet had. Esteban Ocon zat ook in het middenveldgroepje en het team probeerde bij de pitstops nog wat van zijn race te maken, maar de Fransoos werd te vroeg weggestuurd, kwam daardoor in het pad van Hamilton, en kreeg een tijdstraf van vijf seconden. Eigenlijk kwam hij voor Albon als elfde over de streef, maar na zijn straf werd dat de veertiende plek. De meest opvallende coureur van de vier was Fernando Alonso. Sterke kwalificatie (vijfde), degelijke sprintrace (negende, en behalve Magnussen eindigde hij ook achter coureurs waarvan je verwacht dat ze een Alpine verslaan), maar op zondag ging het mis: hij werd geraakt door het achterwiel van Schumacher toen deze spinnen en later in de race braken de onderdelen af, waardoor een gapend gat in zijn sidepod zat. Hij moest daardoor opgeven en dat was het weekend voor Alonso, die sinds de openingsrace niet meer heeft gescoord.
Imola in één alinea
Verstappen laat eindelijk zien dat hij echt wereldkampioen is, en Pérez dat hij de perfecte tweede coureur is. Ferrari begint Ferrari te worden en Sainz is niet eens een goede tweede coureur. Voorspelling? Verstappen wordt wereldkampioen dit jaar. Mercedes implodeert (maar Russell blijft goede resultaten boeken), terwijl McLaren eindelijk de zaakjes echt op orde heeft en nu duidelijk het derde team is. Het middenveld is groot, met eigenlijk nu alle teams die onder de juiste omstandigheden een goed resultaat kunnen boeken. De reden waarom dat niet alle teams altijd goed lukt, is omdat coureurs als Latifi en Schumacher ook meedoen. Tsunoda verbetert, Zhou zakt weg en Ricciardo kan volgend jaar zijn droom laten uitkomen en in de VS gaan racen.
Disclaimer: al deze meningen zijn enorm gebaseerd op momentopnames en moeten (deels) met een knipoog worden genomen.
Bron(nen) foto’s: Red Bull, Ferrari, Mercedes, Haas,