Na dertien jaar is er een einde gekomen aan de Formule BMW. Opgericht in 1998, als Duits kampioenschap, groeide het uit tot een van de populairste opstapklassen voor coureurs die uit de kartwereld kwamen. Robin Frijns werd afgelopen weekend in Monza kampioen in de Europese Formule BMW en is daarmee de eerste, en laatste Nederlander die daarin is geslaagd.
Het jaar van Robin Frijns
Het Pacific Formule BMW-seizoen loopt nog, en met nog vijf races te gaan heeft Richard Bradley uit Singapore de beste kansen. De Eurasia-coureur won al vijf races, van de tien, en heeft twintig punten voorsprong op Jordan Oon uit Australië en nog eens tien extra op de Colombiaan Óscar Andrés Tunjo. (Een zege levert twintig punten op).
Belangrijker was echter het Europese seizoen, waarin het maar om twee mannen draaide: de door Racing Steps Foundation gesteunde Brit Jack Harvey en Robin Frijns, uit Maastricht. Het was uiteindelijk de Nederlander die er met de titel vandoor ging, en MotorRacingBlog.nl zal een overzicht geven van het seizoen.
In Barcelona was het Harvey die het sterkste begon met pole-positions voor beide races, terwijl Frijns twee keer tweede werd. Bij de eerste race moest Frijns, net als alle mensen die aan zijn kant van de grid stonden, op een nat en slipperig stuk asfalt starten, wat hem terugwierp tot de achtste plaats, en in de tweede ronde werd hij van de baan gereden. “Helemaal niet de goede start van het seizoen waar we op gehoopt hadden”, zei hij na afloop. De zege ging naar Harvey.
In de tweede race startte Harvey dus weer van pole-position, maar de Brit kwam niet helemaal goed weg en verloor een plek aan Frijns, die vervolgens flink moest verdedigen om Harvey achter zich te houden. “De auto voelde niet heel lekker aan [en dit was] de moeilijkste race uit mijn carrière”, zei Frijns, die nog contact had met Harvey. Daarover liet de Brit weten: “When I got close enough to challenge he braked a lot earlier than I was expecting for a corner and I damaged the front wing while avoiding contact.” Harvey verloor een plek door de botsing, won deze weer terug, maar werd uiteindelijk toch derde achter de Zweed Timmy Hansen.
Harvey leidde het kampioenschap, en zou dat de rest van het jaar blijven doen. Na de openingsraces in Barcelona stond het weekend in Zandvoort, in het voorprogramma van de Masters of Formula 3, op het programma. De kwalificatie verliep echter niet goed en hij moest beide races vanaf de vierde plaats starten. Dat het moeilijk inhalen is in de duinen, bewees Frijns door in race 1 opnieuw vierde te worden. Harvey won, na een inhaalactie op Hansen.
Race 2 startte Harvey van pole-position, maar na een valse start moest hij een drive through-penalty incasseren. Helemaal zijn schuld was het niet, want de startprocedure was plotseling veranderd. Frijns had ook geen goede start en verloor een plek, maar in de regen voelde de Nederlander zich duidelijk thuis en hij wist de mannen voor hem in te halen om vervolgens een gat van twaalf seconden naar de concurrentie te slaan. Harvey werd uiteindelijk negende.
Het weekend in Valencia was voor Harvey, met pole-positions en overwinningen in beide races, al wist Frijns in de eerste nog wel de snelste ronde te rijden. Hij moest de races als vierde en tweede starten, en eindigde daar ook zo, al had hij de eerste race eigenlijk op het podium moeten eindigen. “Ik verremde me helaas (bij een inhaalpoging op Harvey, red.) en viel zo terug tot achter Regalia. Naderhand was ik de snelste op de baan maar daar koop je natuurlijk niets voor.” In race 2 was het juist het tegenovergestelde en verloor hij in eerste instantie een positie, om deze later terug te winnen.
Op het nieuwe circuit van Silverstone lukte het Frijns weer niet te winnen en hij moest beide races genoegen nemen met een tweede plek. De eerste race won Harvey, de tweede eindigde de Brit als derde. In die tweede race had Frijns kunnen winnen, maar Carlos Sainz Jr. bleek toch net iets te snel. “De start was prima, want [ik was] meteen aan Sainz voorbij”, liet hij weten. “Daarna was de Spanjaard zeer snel en passeerde mij heel sterk. Naderhand kon ik niet meer doen dan aanklampen. Sainz was ietsje sneller en zo moest ik me tevreden stellen met P2.”
In de regen van Hockenheim pakte Frijns twee keer pole-position, maar hij wist het in de eerste race niet om te zetten tot zege. Op slicks gestart verslikte hij zich in een plas, waardoor hij een plek verloor aan Hansen, die de race ook zou winnen. Harvey mengde zich niet vooraan en zou derde worden. Race 2 werd eenvoudig gewonnen. Het commentaar van Frijns: “Een zege uit het boekje. Van pole vertrekken, een goede start nemen en de leiding niet meer uit handen geven. De auto was echt super. Vandaag was ik wel foutloos en kon zo nog eens helemaal boven op het podium juichen. Volgende week reizen we al weer af naar Hongarije voor het volgend raceweekend. Ik hoop daar de goede lijn door te trekken.”
Die goede lijn werd wat betreft de eerste race zeker doorgetrokken op de Hungaroring: pole-position, snelste ronde en zege. Maar dat kunstje werd door Harvey in race 2 geflikt. De Brit werd in de eerste race tweede, in de tweede race deed Frijns dat, nadat het hem was gelukt Sainz in te halen in de tweede ronde.
Op Spa-Francorchamps lukte het Frijns om het gat met Harvey in het kampioenschap wat te dichten. Na de kwalificatie leek het er echter niet op: door een straf startte hij race 1 als achtste, terwijl hij race 2 als vijfde moest beginnen. Een prima inhaalrace bracht hem echter de tweede plek op zaterdag, voor Harvey. “Van P8 naar P2 is niet slecht en ik loop weer wat in ten opzichte van Harvey. Nog 17 punten is het verschil tussen ons. Morgen proberen we daar weer wat aan te doen”, zei hij.
In race 2 deed Frijns het nog een stukje beter en na een mooi gevecht met Javier Tarancón, die de eerste race succesvol had gewonnen, was de overwinning op zondag voor Frijns. “Misschien wel de mooiste overwinning tot nu toe in mijn nog jonge racecarrière. In Spa winnen is altijd speciaal, een magisch circuit met een rijke geschiedenis”, aldus de Kaufmann-coureur. “De auto was zo goed dat ik heel aanvallend kon rijden. De inhaalactie op Tarancón langs de buitenkant was de sleutel tot de overwinning.”
Harvey eindigde de race als vierde na een verkeerde beslissing om wat aan de auto te veranderen. De Brit zei: “We made some changes to the car that we hoped would help in the two faster sections of the track but it didn’t make any difference and I just couldn’t keep on terms with the guys ahead over the course of the race.”
En toen kwam Monza. Met een verschil van zeven punten tussen Harvey, was het duidelijk dat het spannend zou worden. Helaas was het echter een beetje een anti-climax. De Brit viel in de eerste race uit na een botsing, terwijl Frijns won. Door het resultaat had Frijns aan een achtste plaats genoeg in race 2, en gezien zijn vorm van het seizoen, lag het in de lijn der verwachting dat hem dat zou lukken. En het lukte, met een derde plaats, al won Harvey wel.
Frijns was kampioen, en aangezien beide coureurs eenmaal uitvielen door een concurrent die te ijverig was, kan ook worden gesteld dat het pechgehalte irrelevant was. Dus niet alleen is Frijns kampioen, hij is het ook nog eens terecht. Harvey zal volgend jaar Britse Formule 3 gaan rijden, omdat de Euroseries weinig aantrekkelijk zijn in de ogen van hem en zijn management. Het lijkt aannemelijk dat Frijns ook in de Formule 3 terecht zal komen.
Belangrijkste kampioen uit de Formule BMW
Zoals gezegd eindigt het nu voor de Formule BMW, en we geven nog even een overzicht van de belangrijkste kampioenen die de Formule BMW door de jaren heen heeft gekend.
Timo Glock won de Formule BMW Adac in 2001, Nico Rosberg in 2002, Sebastian Vettel in 2004, Nico Hülkenberg in 2005 en Christian Vietoris in 2006.
In 2003 werd ook een Aziatische variant opgericht, die meteen werd gewonnen door Ho-Pin Tung. Earl Bamber, bekend uit de A1GP, was sterkste in 2006, terwijl Rio Haryanto (die eind dit jaar mag testen voor Virgin) in 2009 de sterkste was, nu in de Formule BMW Pacific.
In 2004 begon de Formule BMW USA (later Americas geheten), en deze kende kampioenen als Richard Philippe (2005), Robert Wickens (2006), Daniel Morad (2007), Alexander Rossi (2008) en Gaby Chaves, die in 2009 de laatste kampioen werd.
In de Britse Formule BMW, die tussen 2004 en 2007 liep, waren Dean Smith (2005) en Marcus Ericsson (2007) de meest noemenswaardige kampioenen.
De belangrijkste Formule BMW-klasse was echter de Europese, die in 2008 van start ging, als opvolger van het Duitse kampioenschap. Esteban Gutiérrez was de eerste kampioen, Felipe Nasr volgde in 2009 en dit jaar was het dus Frijns.
Tussen 2005 en 2008 was er ook nog een World Final, te vergelijken met bijvoorbeeld de Formule 3-races in Zandvoort en Macau. De kampioenen waren Marco Holzer (2005, in Bahrein), Christian Vietoris (2006, in Valencia), Philipp Eng (2007, in Valencia) en Alexander Rossi (2008, in Mexico).