Na drie races in het Formule 1 Wereldkampioenschap, hebben drie verschillende coureurs van drie verschillende teams races gewonnen. De laatste keer dat dit voorkwam was in 1990. En in dat jaar gingen we een spannend seizoen tegemoet.
Drie coureurs
De laatste keer dat drie verschillende coureurs de eerste drie races van het wereldkampioenschap wonnen, was in 2008. Dat jaar wonnen Lewis Hamilton, Kimi Räikkönen, en Felipe Massa de eerste drie races. Hamilton zou uiteindelijk dat jaar het kampioenschap winnen, in de Braziliaanse thriller.
In totaal is het achtentwintig keer voorgekomen dat drie verschillende coureurs de eerste drie races wonnen. Dit is echter inclusief de Indianapolis 500, waar in de periode dat de race bij het wereldkampioenschap hoorde, zelden Formule 1-coureurs aan deelnamen. Als we deze race niet meetellen, komen we uit op vijfentwintig keer, waarbij wel opgemerkt moet worden dat zowel Juan Manuel Fangio als Luigi Fagioli de Franse Grand Prix in Reims wonnen in een gedeelde auto, terwijl Fangio de eerste race van het seizoen in Bern-Bremgarten ook won. 1956 kende vanwege diezelfde constructie zelfs vier winnaars in de eerste drie races.
Drie teams
Drie verschillende teams is een ander verhaal. De laatste keer dat dit gebeurde, was in 1990. Destijds won Ayrton Senna in zijn McLaren de eerste race van het seizoen in Phoenix, gevolgd door Ferrari’s Alain Prost in São Paulo, en Riccardo Patrese won in Imola voor Williams. Net als in 2008 ging de winnaar van de eerste Grand Prix er met de titel vandoor, nadat Senna Prost van de baan geramd had.
Vaak komt het niet voor dat drie verschillende teams de eerste drie races winnen. Sinds de Formule 1 in 1950 haar debuut beleefde, is het slechts veertien keer voorgekomen. Zonder de Indy 500 mee te tellen, slechts elf keer – tien keer tot vorig weekend.
Trend
Wat opvallend is, is het sterk gedaalde aantal keren dat drie verschillende coureurs en teams de eerste drie races wonnen sinds 1990. Na 1990 is dit nog maar vijf keer bij de coureurs, en één keer bij de teams voorgekomen. Twintig seizoenen tegenover eenenveertig.
Het aanwijzen van een zekere oorzaak is moeilijk, maar waarschijnlijk ligt dit – niet verrassend – aan de auto. Het is geen geheim dat inhalen sinds de jaren ’90 steeds moeilijk is geworden, en coureurs steeds meer van hun auto afhankelijk zijn geworden voor hun prestaties.
Het jaar oude huidige technischreglement van de Formule 1 zou inhalen op de baan moeten bevorderen, maar hoewel het idee van FIA’s Overtaking Working Group destijds goed klonk, hebben we nog maar weinig van de veronderstelde inhaalacties gezien.
Wat de Overtaking Working Group wel voor elkaar heeft gekregen, is de hegemonie van de twee grote teams doorbreken: Ferrari en McLaren torenen niet meer hoog boven de andere teams uit, ook Red Bull Racing en in mindere mate Mercedes-Benz hebben zich bij de topteams gevoegd. Een goede ontwikkeling.
Afhankelijkheid
Toch hebben we dit jaar al drie verschillende coureurs van drie verschillende teams zien winnen. Maar laat je niet voor de gek houden; coureurs zijn vandaag de dag net zo afhankelijk van hun materiaal als de afgelopen tien jaar.
De dubbelzeges van Ferrari en Red Bull Racing, en de bijna dubbelzege van McLaren, in de eerste drie races is daar het bewijs van. Hoewel de zes coureurs van die teams allen bewezen racewinnaars zijn en hun (bijna) tweede plaats meer dan verdienden, is het toch opmerkelijk hoeveel dubbelzeges we sinds eind jaren ’90 gezien hebben.
2010
Desondanks lijken we toch een spannend seizoen tegemoet te gaan. Als het niet op de baan kan – waar ik toch voor vrees, al was de Australische Grand Prix een revelatie – dan zal het zeker op het scorebord enorm spannend worden als de zes favorieten hun vorm vast kunnen blijven houden.
Een vierde winnaar in vier races lijkt onwaarschijnlijk, maar wie weet voegen Nico Rosberg en Michael Schumacher zich ook spoedig bij de strijd om het kampioenschap door de Grand Prix van China te winnen. Dat zou overigens geen record zijn: In 1951 wonnen zes verschillende coureurs van vijf verschillende teams, de eerste zes races; vijf coureurs en vier teams zonder de Indy 500.