Ik weet nog hoe het was als klein jongetje van twaalf: de hele winter uitgekeken naar het nieuwe Formule 1-seizoen en dan op zondagochtend om vier uur met een deken voor de televisie zitten, om de eerste race van het jaar te zien, in Australië. Slechts één keer verslapen, toen Eddie Irvine in 1999 zijn eerste race ooit won.
In 2006 was er even een uitzondering, toen Australië de Commonwealth Games organiseerde en naar later in het seizoen werd verplaatst. Bahrein was toen de seizoensopener, maar dat was een uitzondering. Tot dit jaar, toen om commerciële redenen Australië werd verplaatst naar later in het seizoen.
Waarom? Om de Europese kijkers ook nog wat nachtrust te gunnen start de race om 17.00 uur lokale tijd, wat in Europa, begin maart, 7 uur ’s ochtends zou betekenen. De race in het laatste weekend van maart houden betekent echter een zomertijd in Europa, en dus een starttijd die voor ons een uur later ligt.
Zo laat het seizoen beginnen kan echter niet, en dus was de seizoensopener, opnieuw in Bahrein, een grote anti-climax voor de fans. Fernando Alonso bij Ferrari, Michael Schumacher bij Mercedes, Jenson Button bij McLaren, de nieuwe teams. Er was genoeg om over te praten in de winter, maar de eerste race leverde niet de spanning op die het wilde.
Ik denk dat ik voor veel mensen spreek als ik zeg dat Melbourne weer naar voren moet worden geplaatst. Maar van de organisatie zelf hoeft dat niet, omdat de race nu ook voor Rusland en China, twee grote markten, beter te bekijken is: “Now we have got this timeframe, we go into these big markets in a reasonable time and you can only do that because of [Europe’s] daylight saving change.”
Er is al een paar jaar een Grand Prix in China, maar deze is nooit goed bezocht. Wat ook deels te maken zal hebben met de lonen in het land, maar toch. Waarom dan toch denken dat de sport populair wordt als Australië op een gunstig tijdstip wordt uitgezonden?
Nee, de Australische Grand Prix geeft misschien nog steeds hetzelfde spektakel als vroeger, maar het is niet meer hetzelfde als voorheen. Ik ga over drie maanden uit huis en samenwonen. Dat laatste beetje kind dat nog in me zit (mijn vriendin en moeder denken overigens dat er nog heel veel in me zit, dat terzijde) zal dan langzaam verdwijnen.
Maar geef me alsjeblieft seizoensopener terug. Met deken op de bank, tijdens een koude nacht in maart.