De Indianapolis 500 kent dit jaar zes voormalige winnaars met een totaal van acht overwinningen. In aanloop naar de race die vandaag plaatsvindt, bespreken we deze kampioenen en evalueren we hun kansen om een 500-overwinning bij te schrijven. In het vijfde deel de winnaar van vorig jaar: Tony Kanaan.

De uitgemaakte favoriet voor de overwinning is Kanaan niet meer sinds hij aan het einde van 2010 Andretti Autosport moest verlaten na het vertrek van de hoofdsponsor. KV Racing Technology is een uitstekend team, maar zich meten met de drie grote teams–Ganassi, Penske en Andretti–kan het niet. Tot 26 mei 2014.

Kanaan maakt in 2002 met al drie seizoenen in CART achter de rug zijn debuut in de Indy 500. Mo Nunn zet dat seizoen in zowel CART als de Indy Racing League een auto in en neemt voor de 500 zijn CART-rijder Kanaan mee naar Indy om samen met vaste IRL-coureur Felipe Giaffone een poging te doen de race te winnen. Het Braziliaanse duo plaatst hun Panoz-Chevrolets op de tweede startrij,

maar in de race weet alleen Giaffone de finish te halen nadat raceleider Kanaan over olie uitglijdt en crasht.

De jaren die volgen zijn niet veel anders: Kanaan gaat in bijna alle races die volgen op kop en breekt zelfs het record van meest geleidde Indy 500’s in opeenvolgende races sinds zijn debuutrace, maar ongelukken en autopech houden hem steeds weer van de overwinning. Teamgenoten Dan Wheldon en Dario Franchitti lukt het wel, maar Kanaan komt niet verder dan de tweede plaats in 2004, het jaar waarin hij wel het IndyCar-kampioenschap op zijn naam schrijft.

In de recordbrekende race van 2013 wordt de leiding in de beginfase constant afgewisseld tussen Marco Andretti, pole-sitter Ed Carpenter en Tony Kanaan. Het trio wordt later vergezeld door Ryan Hunter-Reay, Will Power, A.J. Allmendinger en rookie Carlos Muñoz, die aan het einde van de middag de kopgroep vormen.

Kanaan is al die tijd het zicht op de eerste plaats niet kwijtgeraakt. Wanneer met tien ronden te gaan de gele vlag gezwaaid wordt voor de gecrashte Graham Rahal, ziet Kanaan bij de herstart zijn kans: samen met Muñoz valt hij leider Hunter-Reay aan en degradeert de Amerikaan naar de derde plaats, met Kanaan op kop. Lang duurt de race dan niet meer: Franchitti zet zijn Dallara enkele seconden later in de muur, wat het einde betekent van de 97ste Indianapolis 500.

Geen andere coureur had die dag een grotere waardering van de fans kunnen verwachten dan ‘TK’. De populaire coureur heeft zoveel pech moeten doorstaan, zag vrienden sterven voor de sport waar ze allemaal zo veel van houden en kreeg na twaalf pogingen uiteindelijk de onsterfelijkheid waar alle IndyCar-coureurs naar streven: de vereeuwiging van hun gezicht en naam op de Borg Warner Trophy. Voor Greg Moore, voor Dan Wheldon, voor alle fans die hem al die jaren zijn blijven steunen, ook toen het er niet meer op leek dat hij ooit nog de 500 zou winnen.

Een jaar later is Tony Kanaan terug bij een topteam. Bij Target Chip Ganassi Racing heeft hij het stuur van Franchitti overgenomen. Het is duidelijk: vandaag gaat Kanaan voor zijn tweede overwinning.