Stefano Domenicali nam afgelopen week na 23 jaar afscheid van Ferrari. Door de tegenvallende start van het seizoen nam de teambaas van de Italiaanse renstal zijn verantwoordelijkheid en hij diende zin ontslag in bij president Luca di Montezemolo (althans, da’s het officiële verhaal, wellicht is hij wel gewoon ontslagen). Hoe goed was Domenicali eigenlijk als teambaas?

Tussen 2000 en 2004 domineerde Ferrari de sport met Michael Schumacher, technisch directeur Ross Brawn en teambaas Jean Todt. De Fransman besloot in 2007 te stoppen met zijn rol en gebruikte dat jaar als overgangsjaar voor Domenicali in 2008 de taken definitief overnam. In 2007 werd er nog een titel gepakt met Kimi Räikkönen, vooralsnog de laatste rijderstitel van Ferrari in de Formule 1. In 2008 pakten de Italianen nog wel de constructeurstitel, wat vooral te danken was aan het feit dat McLaren Heikki Kovalainen in dienst had.

In 2009 sloeg Ferrari een beetje de plank mis met de nieuwe reglementen en in het kampioenschap eindigde men als vierde. In 2010 kwam Fernando Alonso de renstal versterken en met hem als coureur eindigde het team sindsdien als derde, derde, tweede en derde bij de constructeurs, terwijl de Spanjaard tweede, vierde, tweede en tweede werd bij de rijders. Een iets beter getimede pitstop in 2010 en iets meer geluk in 2012 hadden hem echter zomaar de wereldtitels opgeleverd. De resultaten zijn onder leiding van Domenicali dus zeker niet verkeerd te noemen.

En daar zit het probleem: Ferrari doet niet mee voor ‘niet verkeerde’ resultaten, Ferrari doet mee om te winnen. De afgelopen jaren bouwde Ferrari eigenlijk geen écht goede auto’s. Alonso kon er wel wat goede resultaten mee pakken, maar het was duidelijk dat de Ferrari nooit over een heel seizoen de allersterkste auto had. Daarbij kwam dat elk jaar opnieuw bleek dat de windtunnel verkeerd gekalibreerd werd, waardoor het ontwikkelen van de rode auto’s ook niet elk jaar even lekker liep.

Dat gebrek aan progressie, plus het feit dat Ferrari wéér bij de invoering van nieuwe reglementen compleet verkeerd zat verklaart wel waarom Domenicali heeft moeten wijken. Niet omdat hij een slechte teambaas was, want dat was hij niet. Hij was een goede teambaas. Maar voor Ferrari is dat niet genoeg.

Todt kwam ooit bij een kwakkelend Ferrari binnen en kreeg de tijd (en de vrijheid) om van Ferrari een geoliede machine te maken. Hij haalde met Michael Schumacher een topcoureur binnen (dat lukte Domenicali met Alonso) en met Brawn en Rory Byrne twee geweldige technische mensen (is Domenicali met James Allison en Pat Fry gelukt).

Waar het dan is mis gegaan? Milton Keynes.

Tussen 2010 en 2013 pakte Red Bull 2204 punten en 41 overwinningen. Daarachter is (in punten) Ferrari het tweede team met 1525 punten, voor McLaren (1451), Mercedes (881) en Renault/Lotus (854). In overwinningen bezet McLaren de tweede plaats in deze periode met 18 zeges, gevolgd door tien voor Ferrari, vier voor Mercedes en twee voor Lotus.

Wat zegen de cijfers? Niet bijzonder veel, behalve dat Ferrari inclusief zeer matig presterende Felipe Massa alsnog meer punten wist te scoren dan alle concurrenten behalve Red Bull. En dat Alonso in zijn eentje tien zeges bij elkaar wist te rijden, meer dan welke andere coureur (behalve Sebastian Vettel) dan ook.

Er zijn dus wel degelijk dingen goed gegaan onder leiding van Domenicali, maar Red Bull was gewoon te sterk… Nu is Mercedes het winning team en geen enkele teambaas bij Ferrari gaat daar verandering in brengen.