De geruchten gingen al langer, maar Sergio Pérez maakte het nieuws woensdagmiddag zelf officieel: hij is volgend jaar geen McLaren-coureur. En aangezien de stoelendans in de komende weken of maanden vooral afhangt van hoe de geldstromen verlopen, is de kans sterk aanwezig dat de Mexicaan volgend jaar wel eens met lege handen zou kunnen staan. En dat is eigenlijk helemaal niet zo erg.
Dat de Mexicaan talent heeft, is het punt niet. In 2006 scoorde hij in de Formule BMW meer punten dan teamgenoten Philipp Eng en Tobias Hegewald bij elkaar, om een jaar later kampioen te worden in de National Class van de Britse Formule 3. In de GP2 pakte hij vervolgens ook zijn overwinningen mee, met een tweede plek in 2010 als eindresultaat, waarmee hij onder andere Jules Bianchi en teamgenoot Giedo van der Garde versloeg. In die periode viel hij ook op doordat hij vaak na een moeilijke hoofdrace een sterke inhaalrace in de sprintrace wist te rijden om alsnog in de punten te eindigen.
Die resultaten leverden hem een stoeltje bij Sauber in de Formule 1 op en direct bij zijn debuutrace eindigde hij in de punten, voor Sauber uit de uitslag werd geschrapt. In die eerste Formule 1-races liet Pérez zien dat hij heel goed met de nieuwe Pirelli-banden om kon gaan en een aantal sterke podiumplaatsen in 2012, waarbij hij gevechten met Ferrari-coureur Fernando Alonso niet uit de weg ging, bevestigden zijn reputatie als talent voor de toekomst definitief. Een heel grote verrassing was het dan ook niet dat McLaren hem als vervanger van Lewis Hamilton binnenhaalde toen de Brit naar Mercedes verkaste.
Een eerste teken aan de wand dat het misschien toch allemaal niet zo rooskleurig was met Pérez, bleek wel uit het feit dat Ferrari niet echt rouwig was om zijn vertrek. Hij maakte immers deel uit van het rijdersprogramma van de Italianen. Bovendien wist hij in de races sinds zijn McLaren-contract bekend was gemaakt niet te imponeren. Sterker nog: hij begon redelijk wat fouten te maken. Toeval, volgens zijn fans, een teken aan de wand volgens zijn critici.
Dit jaar viel hij vaak weer op in negatieve zin. Hij kon weliswaar vaak de gevechten aan met zijn ervaren teamgenoot Jenson Button, maar was in die gevechten ook vaak agressief, wat hem op kritiek van de Brit kwam te staan. Pérez leek zijn reputatie te redden door een ijzersterke race in India, waarin hij vijfde werd, maar na Abu Dhabi was Martin Whitmarsh weer kritisch. En nu zit Pérez zonder contract voor volgend jaar. Waarom wil McLaren niet met hem door, ondanks dat de snelheid er wel degelijk in zit?
Daar kan ik alleen maar naar gissen, maar ik heb wel een idee. Vergelijk Pérez met Romain Grosjean. De Fransman had vorig jaar de reputatie van een veel te agressieve coureur, omdat hij vaak bij incidenten betrokken raakte – niet altijd zijn schuld overigens. Het leverde hem zelfs een schorsing op voor de Italiaanse Grand Prix en daarna ging bij de Lotus-coureur het roer om. Dit jaar geldt hij sinds de zomer zelfs als een van de gevaarlijkste uitdagers van Sebastian Vettel en is er, behalve bij wat mensen die in het verleden blijven leven, niets over van zijn reputatie.
En daar zit het verschil: Grosjean besefte dat hij hard moest werken om van die reputatie af te komen en dat heeft hij uitstekend weten te doen. Pérez, net als Pastor Maldonado overigens, legt de schuld nooit bij zichzelf neer en denkt: ik heb het met deze rijstijl altijd gered, waarom zou ik het veranderen? Maar zo werkt het niet in de Formule 1. In deze sport gaat het om het totaalplaatje, en dat ontbreekt blijkbaar volgens McLaren bij Pérez.
De Mexicaan zelf is daar de enige schuldige aan, niemand anders. Grosjean had één race langs de zijlijn nodig om dat te beseffen, misschien gaat dat besef nu ook bij Pérez komen indien hij gedwongen een jaar pauze moet nemen.