Enkele dagen geleden nam MotorRacingBlog.nl de top tien uit het Formule 2-kampioenschap door, nu is het de beurt aan de coureurs die tussen de posities elf en 22 eindigden.

We beginnen met Carlos Iaconelli. De Braziliaan was zeker snel, en net als Pavlović een graag geziene gast in de top tien, maar had vaak last van pech en raakte ook betrokken bij verscheidene incidenten. Hij moest de laatste races in Spanje bovendien door “persoonlijke problemen” missen, en verloor dat weekend de tiende plaats in het kampioenschap aan Nicola de Marco. Iaconelli stond eenmaal op het podium, in Valencia, en wij verwachten hem volgend jaar eigenlijk vaker met champagne te zien spuiten.

Edoardo Piscopo was in 2008 runner-up in het Italiaanse Formule 3-kampioenschap, achter Mirko Bortolotti, maar wist eigenlijk niets te bereiken in de Formule 2. Enkele vierde plaatsen waren zijn hoogtepunten, al moet wel worden gezegd dat hij ook regelmatig vanuit de pits moest starten of om andere redenen een inhaalrace moest rijden – en dat met succes deed. Dat is echter geen excuus voor zijn zwakke optreden en Piscopo, die de laatste races al miste vanwege een overstap naar de Aziatische GP2, moet in 2010 wel een erg sterk seizoen, in welke klasse dan ook, rijden om wat aan zijn reputatie te doen.

Nummer dertien in het kampioenschap is een vreemde eend in de bijt. Door het vertrek van Piscopo moest de Formule 2 een vervangende coureur zoeken. Dat werd Tristan Vautier, die vierde in de Formula Palmer Audi was geworden. De Fransman had voordeel dat er nog een testsessie plaatsvond, en daar wist hij al meteen te imponeren met een snelste tijd in de ochtend. Ook tijdens het raceweekend reed hij alsof hij nooit iets anders dan Formule 2 had gedaan en hij pakte een derde en zesde plaats, goed voor negen punten. Vautier rijdt in 2010 ongetwijfeld een volledig seizoen in de Formule 2 en, zonder te weten wie er volgend jaar verder meedoen, durven wij al te voorspellen dat hij een titelkandidaat zal zijn.

Dan de nummer veertien. Henry Surtees. De eerste races van het Formule 2-seizoen heerste er vooral euforie. Goed, er waren wat technische problemen ook al had men de hoop dat de betrouwbaarheid optimaal zou zijn, zodat coureurs daadwerkelijk op hun talent werden beoordeeld, maar de Formule 2 bleek een succes. Tot 19 juli. Henry Surtees, een dag eerder nog zijn eerste podiumplaats behaald, spinde al na twee ronden uit de race door plotselinge regenval.

Een ironisch noodlot bepaalde echter dat de Brit toch weer van start kon gaan, omdat de race gestaakt werd. Het zou het begin van een reeks toevalligheden zijn. Surtees ging dus van start bij de herstart, in het achterveld, dat wel. Een crash van Germán Sánchez later in de race zorgde ervoor dat de safety car op de baan kwam. Na de herstart crashte Jack Clarke van de baan, waarbij een wiel lossloeg en Surtees op het hoofd raakte. De zoon van John Surtees, en duidelijk de meest getalenteerde Brit uit de Formule 2, verloor het leven en zorgde voor een zwarte dag in de hele autosport. Het eerste nieuwe Formule 2-seizoen was een succes, maar Surtees zou het nooit meer meemaken…

Henri Karjalainen had net als Pavlović al wel wat ervaring in de GP2, eveneens bij het Spaanse BCN Competición, in 2007. Die ervaring beperkte zich echter tot twee uitvalbeurten in Turkije en valt dus te verwaarlozen. In 2008 probeerde hij het in het Atlantic Championship, in de VS, waar hij zeventiende werd, met een beste finish van tiende in het Canadese Trois-Rivières, op een stratencircuit. In de Formule 2 was hij, met name in het begin van het seizoen, soms nog wel in de sub-top te vinden, maar verder dan twee puntenfinishes kwam hij niet. Teleurstellend voor iemand met zijn ervaring – hij racet al sinds 2004.

Nog zo’n tegenvallende coureur was Sebastian Hohenthal, die in 2003 kampioen werd in de Nordic Formule Ford, de Zweedse Formule Ford en de UK Winter Series van die klasse, drie jaar later gevolgd door een Formule Renault-titel in Engelan. Hij bracht flink wat jaren van zijn carrière in Engeland door, maar kwam in de Formule 3 niet verder dan de voorste helft van de sub-top, al wist hij in beide jaren dat hij er reed wel een overwinning per seizoen uit te slepen. In de Formule twee finishte hij af en toe net buiten de punten (en op Donington eindigde hij beide races in de punten, wat ongetwijfeld door zijn ervaring kwam), maar voor de rest viel hij behoorlijk tegen.

Armaan Ebrahim, met ervaring in de A1 Grand Prix en GP2 Asia Series, had eigenlijk puur op ervaring de vloer moeten aanvegen met enkele van de onervaren mannen die meededen. Gezegd moet worden dat hij in het kampioenschap een flink aantal van hen achter zich liet, maar een zeventiende plaats in het kampioenschap is gewoon niet goed genoeg, en India moet hopen dat Karun Chandhok het land in de Formule 1 op de kaart kan zetten, want Ebrahim zal dat niet doen.

Spoedig volgt het laatste deel van de analyse, met daarin de nummers achttien tot en met 27 uit het kampioenschap.

(bron foto: www.formulatwo.com)

——————————

Deel 1 | Deel 2 | Deel 3